Er was een tijd dat winterkoude in Den Haag een jaarlijks ritueel was

Die kou was onmiskenbaar, een mes dat door alles sneed: van je jas tot aan je ziel. De kou beet je in de wangen terwijl je op je fiets zat. Je adem vormde kleine wolkjes. Iedere sloot, tot aan de Hofvijver toe, was bedekt met een dun laagje ijs. Zo’n kou waar je soms naar terugverlangt.